İskenderunspor’un ‘kurtuluş reçetesi’ için ortaya koyduğumuz tavsiyeler, bir yerde düğümlendi. Hayırsever İşadamı Nuri Üysen’in bu süreçte gayretlerini gördük, önemli katkılar da sundu. Biliyorsunuz ki, Nuri Bey bir takım gerekçeler ortaya koyarak ‘başkanlığa talip değilim’ açıklamasında bulundu, ancak koordine görevini yürütmekten imtina etmedi. Sonra ne olduysa oldu..
Sanki bir ‘yalnızlaştırma’ pozisyonunun içinde bulduk kendimizi..
Derken, özlemini duyduğumuz güçbirliği ruhu uçup gitti.
Üzerine de, diyaloglardan uzaklaştık.
Böylece, korktuğum da başıma geldi..
Bir sürelik heyecan, saman alevi gibi söndü.
Ne yazık ki, gelişmelerden rahatsız olan İşadamı Mustafa Baştuğ’un da sabrını taşırdık.. ‘Başa dönmenin’ verdiği rahatsızlıkla ‘ben yokum’ deyiverdi.
Böyle düşünmekte haklı..
Çünkü Mustafa Baştuğ, İskenderunspor’la özdeşleşen bir isimdi..
İlk günden beri, maddi ve manevi katkıları vardı.
Bugün ‘sözün bittiği yerde’, ‘benden de bu kadar’ sözleriyle yönetimden kopmaya hazırlanıyor.. Soruyorum;
Bugün O’nun da yönetimde olmaması karşısında ne diyeceğiz?
O’nun gibi herkes birer birer, kopmaya hazırlanıyor..
Durum gerçekten vahim..
Kongreye 3 gün kala, geldiğimiz noktaya bakın..
Yazık, gerçekten çok yazık!