Hani insanlar arasında, zaman zaman konuşulur ya.!
Ölüm tehlikesi geçirenler “hayatım, bir film şeridi gibi, geçti gözlerimin önünden” derler.
Ben akşam yatarken, gözlerimi kapadığımda ya da sabah uyandığımda, belki kendi hayatımı değil ama yaşadığım toplumun, toplumsal yaşantı sahneleri, bir film şeridi gibi, her gün, istisnasız olmak üzere, geçiyor gidiyor gözlerimin önünden.
Yetmiyor; iliklerime kadar hissederek, yıpranmış bir şekilde soluyorum havasını güzel memleketimin
Nedir bu sahneler?
Anlat hele, bir duyalım mı diyorsunuz, anlatayım..
Gözümü açıp kapıyorum; Lanet olası terör, patlayan bombalar, çatışmalar, yıkılmış binalar, harap olmuş şehirler, dehşet görüntüler geçiyor gözlerimin önünden.
Gözümü açıp kapıyorum; Gözümün önünden şehit cenazeleri geçiyor, ağlayan analar ,eşler, yetim kalan o masum çocukların göz yaşları, kurşun gibi saplanıyor yüreğime..
Gözümü açıp kapıyorum; Gece gündüz bağıran bir ses duyuyorum, kısılmayan bir ses. Üstelik aşağılıyor, kızıyor ve sürekli dışlıyor. Kadınlar üzerinden saptamalar yapıyor, talimatlar veriyor..
Gözümü açıp kapıyorum; Aynı ses, mahremiyet içerikli mevzulara dönük, ileri geri söylemlerle, kulaklara mıh gibi çakıyor, yarattığı travmaları düşünmeden….
Gözümü açıp kapıyorum; Ülkemin her yerinden çocuk tacizleri, tecavüzler, ensest ilişkiler, fuhuşa zorlamalar, namusun dip yaptığı sahnelerin fışkırdığını izliyor, okuyor ve duyuyorum..
Gözümü açıp kapıyorum; Baskılanan, toptan bir muhalefet görüyorum. Ne pahasına olursa olsun susturulmaya çalışılan ve üstelik yok hükmünde görülen geniş bir kesimin, neredeyse çaresiz çırpınışlarına tanık oluyorum..
Gözümü açıp kapıyorum; Cumhuriyetin tüm kazanımlarının sistematik bir şekilde değersizleştirildiğini görüyorum.
Gözümü açıp kapıyorum; Demokrasinin, insan haklarının ve adaletin yerlerde süründüğünü görüyorum.
Gözümü açıp kapıyorum; Başkanlıkta başkanlık diyen ve her ne olursa olsun, liderlerine asla toz kondurmamakla görevlendirilmiş söz silah şörlerinin, TV kanallarını gezerek, meydanı kimselere bırakmama gayretlerini görüyorum.
Gözümü açıp kapıyorum;Kandırılmışlığın,korkutulmuşluğun ve mahkum bırakılmışlığın sessizliğini yaşayan ve gözleri açık uyuyan toplumun kadersizliğini görüyorum..
Gözümü açıp kapıyorum; Ben çalarım, ben söylerim. Sizde dinlersiniz. Buyruklarımı efendi gibi, harfiyen yerine getirirsiniz. Allah vere dışına çıkın, burnunuzdan getiririm. İklimi yaşanıyor ülkemde; dört mevsim, on iki ay, gece gündüz demeden..
Görüyorum da görüyorum. Daha neler neler görüyorum. Ölüm tehlikesinden beter değil mi, görülenler?
Kalın sağlıcakla….
