‘Bugün canım yazı yazmak istemiyor’ demişti, Çetin Altan.. Beş kelimeyle beş yüz sayfaya sığmaz eleştiri yaparak ve basın tarihimize geçmişti..
Bugün, öyle bir gün benim için..
Avaz avaz haykırmak, yakasına yapışacak birilerini bulmak istediğim..
Güya barış mesajları verip, arkasından kalleşçe pusulara yatanlara tükürmek istediğim bir gün.. Birikmiş duyguların, günlerdir haykıralamamış öfkelerin, birikip de ‘Allah topunuzun belasını versin’ diye fırlayacağı anımdayım..
13 genç..
13 hane..
13 anne, baba, kimbilir kaç evlat, kardeş, akraba..
Ve kaç milyon yasa bürünmüş vatan insanı..
Yumruklayacak bir duvar arıyoruz..
Şehmus Aslan, haftasonu aradı:
‘Birşeyler yazmayacak mısın?’ dedi..
Ne diyeyim..
Ne yazayım..
Desem ne olur?
Kimdir bu 13 bedenin mesulü..
Öfkemizi nereye kadar ‘tasarruflu’ kullanacağız?
Bir dahakine, bir dahakine mi?
Demem o ki..
O pırıl pırıl gençlerimizi bugün içimize defnettik.
Sırf uzağa gitmesinler diye..
Sırf unutmayalım diye!